Διαβάζουμε τελευταία στον τύπο (έντυπο και ηλεκτρονικό) ότι τα ισπανικά είναι πλέον η πρώτη σε προτίμηση ξένη γλώσσα από τους Έλληνες. Συγκεκριμένα σε ένα άρθρο της η εφημερίδα ΤΟ ΒΗΜΑ, το οποίο αναδημοσιεύει το ispania.gr, αναφέρει τα εξής:
Η γλώσσα που κατέχει τα πρωτεία στις προτιμήσεις των Ελλήνων είναι αναμφισβήτητα τα ισπανικά, η δεύτερη «ισχυρότερη» σε αριθμό ομιλητών διεθνώς. Σύμφωνα μάλιστα με τα στατιστικά στοιχεία του Διδασκαλείου Ξένων Γλωσσών του Πανεπιστημίου Αθηνών, οι εγγραφές στις τάξεις των ισπανικών έχουν ξεπεράσει την τελευταία πενταετία ακόμη και αυτές των αγγλικών! «Τα ισπανικά είναι μια γλώσσα με μεγάλη δυναμική καθώς ομιλείται στο σύνολο σχεδόν των χωρών της Νότιας Αμερικής, ενώ αποτελεί τη βασική ξένη γλώσσα που διδάσκεται στις ΗΠΑ. Τα τελευταία χρόνια η μανία των ισπανικών έχει φθάσει και στη χώρα μας, ιδίως από φοιτητές που ήδη έχουν ένα ικανοποιητικό επίπεδο αγγλικών και θέλουν να επεκταθούν σε μια δεύτερη ξένη γλώσσα» εξηγεί ο κ. Δημήτρης Ραμαντζάς, διευθύνων σύμβουλος του ομίλου διδασκαλίας ξένων γλωσσών «So Εasy».
Πολύ σωστά. Τα ισπανικά είναι αυτή τη στιγμή επίσημα η 2η σε αριθμό φυσικών ομιλητών γλώσσα παγκοσμίως, μπροστά και από τα αγγλικά! Επίσης, να συμπληρώσουμε, είναι σχετικά ευκολότερη για έναν Έλληνα από τα Γαλλικά ή τα Γερμανικά ή και οποιαδήποτε άλλη γλώσσα. Ο λόγος είναι ότι είναι γλώσσα λατινογενής, και μάλιστα εκείνη με την πιο ξεκάθαρη φωνητική. Όταν ξέρεις λίγα ισπανικά και ακούς να τα μιλούν ξεχωρίζεις εύκολα τις λέξεις (ανάλογα και με τον ομιλητή βέβαια). Αυτό δεν συμβαίνει με τα Γαλλικά η τα Γερμανικά (εξαιρετικές γλώσσες, πολύ καλλιεργημένες λογοτεχνικά, χρήσιμες αν θέλετε, αλλά όχι περισσότερο χρήσιμες από τα ισπανικά, και σίγουρα δυσκολότερες από κάθε άποψη).
Η ένστασή μας στο παραπάνω άρθρο είναι εκεί που γίνεται λόγος για τα κινεζικά. Όλοι ξέρουμε ότι είναι η πρώτη γλώσσα παγκοσμίως σε αριθμό φυσικών ομιλητών. Αρχαία γλώσσα, με τεράστια λογοτεχνική παράδοση κι αυτή. Μαθαίνεται όμως εύκολα; Η απάντησή μας είναι ένα εμφατικό όχι! Και θα εξηγήσουμε γιατί.
Στο παραπάνω άρθρο υπάρχει ένα σημείο στο οποίο ο κύριος που μαθαίνει κινεζικά λέει:
«Αναγκάστηκα να μάθω να σκέφτομαι και να επικοινωνώ από το μηδέν. Τα κινεζικά δεν έχουν γραμματική, ρήματα ή ουσιαστικά, μόνο ιδέες που παρατίθενται σε μία πρόταση μέσω των ιδεογραμμάτων».
Τίποτα δεν θα μπορούσε να είναι πιο λανθασμένο στην παραπάνω συλλογιστική, τίποτα περισσότερο αντιεπιστημονικό. Όλες ανεξαιρέτως οι γλώσσες του κόσμου έχουν γραμματική, σίγουρα και η κινεζική, η οποία δεν έχει απλώς γραμματική, έχει πολλή γραμματική.
Όχι μόνο δεν έχει έλλειψη ρημάτων και ουσιαστικών η κινεζική, αλλά κάθε κινεζική γραμματική που σέβεται τον εαυτό της χωρίζει την ύλη σε τρία τμήματα: 1) φωνολογία και φωνητική 2) ουσιαστικό 3) ρήμα. Με άλλα λόγια, ξεκινάει από τις ΟΦ (Ονοματικές Φράσεις) και καταλήγει στις ΡΦ (δηλαδή στις Ρηματικές Φράσεις). Εκεί μέσα έχεις να κάνεις όχι με 300 η 1000 ιδεογράμματα μόνο αλλά τουλάχιστον με 2000 ιδεογράμματα, που το καθένα αντιπροσωπεύει ένα μονοσύλλαβο μόρφημα, ελεύθερο ή εξαρτημένο από άλλα μορφήματα, και χρειάζεσαι αυτά τα 2000 ιδεογράμματα για να διαβάσεις την εφημερίδα σου. Για να διαβάσεις όμως λογοτεχνία χρειάζεσαι πολύ περισσότερα. Για να σπουδάσεις, δυο ή τρεις φορές τόσα. Ξαναρωτάω λοιπόν: Μπορεί αυτή τη γλώσσα να την μάθει κανείς καλά; Με πόσο κόπο και σε πόσο χρόνο;
Οπότε γυρίζουμε και πάλι στα ισπανικά, την καλύτερη γλώσσα από πολλές απόψεις, που το αισθητήριο του Έλληνα την έχει φέρει στην πρώτη θέση. Γιατί λοιπόν μαθαίνουμε ισπανικά; 1) Γιατί τη μιλούν 329 εκατομμύρια άνθρωποι ως μητρική γλώσσα σε 21 χώρες του πλανήτη. 2) Γιατί πλησιάζει φωνητικά πολύ τη δική μας. 3) Είναι γλώσσα χώρας της Ε.Ε. και μάλιστα από τις πιο όμορφες χώρες της, που πολλοί από μας έχουν πάει ή έχουν σκοπό να πάνε. 4) Γιατί σε δύο τεράστιες μη ισπανόφωνες χώρες, τις Ηνωμένες Πολιτείες και την Βραζιλία, είναι η 2η γλώσσα. Αυτό ανεβάζει πολύ τον αριθμό των ομιλητών της. Είναι πλέον απέραντες οι περιοχές όπου μπορείς να συνεννοηθείς μόνο με τα ισπανικά. 5) Είναι η γλώσσα του Θερβάντες, του Λόρκα, του Μπόρχες, του Κεβέδο, και άλλων μεγάλων της λογοτεχνίας.
Ισπανικά λοιπόν. Μια γλώσσα με κολοσσιαία λογοτεχνική παράδοση, μια γλώσσα ώριμη από κάθε άποψη, που ήρθε πια η ώρα της να μπει σε όλες τις βαθμίδες της ελληνικής παιδείας. Ο αγώνας μας πρέπει να είναι καλός, τίμιος, αλλά και ολομέτωπος. Τα ισπανικά πρέπει να βρουν τη θέση που τους αξίζει. Την έχουν ήδη βρει μέσω της ιδιωτικής πρωτοβουλίας. Ας μπουν λοιπόν -καιρός είναι- και στο δημοτικό. Έχουμε καθηγητές, να μην ανησυχεί το κράτος, ούτε τα σχολεία. Και μάλιστα καθηγητές πολύ καλά καταρτισμένους. Ανοιχτούς ορίζοντες θέλουν τα παιδιά μας.
****Για στοιχεία σχετικά με τη θέση των ισπανικών μπορείτε να δείτε στην παρακάτω ανάρτηση αυτού του ιστολογίου: http://galeria-hispanica.blogspot.com/2010/06/2.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου