Τετάρτη 29 Οκτωβρίου 2008

Alfonso X el Sabio



Hay personas que han dejado su marco en la historia por sus hazañas guerreras, otras que destacan en el área cultural y también otras que han abierto nuevos caminos en la economía o la política. Pero Alfonso X el Sabio es un de éstos que mezclaron su interés por la cultura de su tiempo con un reinado importante para la historia de España.
Rey de Castilla y León (1221-1284). Sucedió en 1252 a su padre, Fernando III el Santo. Durante su niñez estuvo bajo el cuidado de dos nobles que vivían cerca de Burgos, Garci Fernández y su esposa, doña Mayor Arías. Allí, posiblemente, estaría en contacto por primera vez con el gallego, lengua que adoptará más tarde en la redacción de su famosa obra poética.
Todavía príncipe, recibió el encargo de tomar posesión de Murcia, que se había sometido a Fernando III en 1243, y tres años después se casó con doña Violante, hija de Jaime I el Conquistador.

Entre las primeras medidas que tomó como rey fue su reforma monetaria que, actualmente, fue la primera de una serie de reformas en la economía de la época. Sus efectos se dejaron sentir en muchos de los acontecimientos posteriores.
Su reinado fue largo, tranquilo y feliz, aunque no le faltaron sublevaciones de los suyos y de los ajenos. Su problema primero fue su hermano Enrique en 1256 y luego, los ricos se resistieron mucho a las medidas económicas. Pero la mayor parte de sus empresas políticas, especialmente durante su edad madura, vieron condenadas al fracaso. Un buen ejemplo es que se consideraba heredero por la rama materna a la corona imperial alemana y fue proclamado emperador, pero no fue coronado.

Aunque en lo político y lo social el reinado de Alfonso no presenta grandes logros, en el área cultural y el área científica Alfonso obtiene para España momentos de esplendor inigualados hasta aquella época, especialmente en lo que se refiere a sus lenguas romances, el castellano y el gallego.
Alfonso, movido por un afán cultural, decidió prescindir de diferencias de religión y de raza y reunió a los judíos, musulmanes y cristianos más importantes de la época y con éstos fundó varias escuelas de investigación y traducción. Entre ellas, la más importante se considera la Escuela de Toledo. Así se tradujeron en castellano libros como La Biblia, el Corán, el Talmud y la Cábala
Hombre de su siglo, decidió reunir en un todo harmónico todos los aspectos que podía ofrecer la cultura de la época. Su obra tiene, en efecto, el valor de una inmensa enciclopedia. Las direcciones más importantes de su producción tienen que ver con la historia, la astronomía, la jurisprudencia y la poesía.
En primer lugar, introdujo el “castellano drecho” en los usos de la Corte y en la redacción de sus obras científicas, jurídicas e historiográficas. En segundo lugar, adoptó para su obra lírica la lengua gallego-portuguesa, la cual era muy hablada entonces, consolidando una tradición lírica que procedía del tiempo del reinado de su padre, si no de antes.


Cantigas de Santa Maria

Poeta él mismo, compuso el famoso libro Cantigas de Santa María, que se ha conservado en un manuscrito magníficamente ilustrado con numerosas miniaturas, que también tienen un grande valor estético. Su libro más famoso sobre la ciencia astronómica es Tablas de Astronomía y entre sus libros históricos se destaca la eminente Crónica de España.
La gran Escuela de Toledo y las Cortes de Sevilla y Murcia fueron testigos de una colaboración científica y cultural de excepción. Fueron imprescindibles para la recuperación de la cultura antigua y para el progreso de España hacia el definitivo Renacimiento. En todo eso, la presencia de Alfonso X el Sabio fue determinante.


Libros de axedrez e dados e tablas

Σάββατο 25 Οκτωβρίου 2008

Enrique Granados



Αναμφισβήτητα ο πιο ρομαντικός από όλους τους μεγάλους Ισπανούς συνθέτες του τέλους του 19ου και των αρχών του 20ου αιώνα, ο Ενρίκε Γρανάδος (Enrique Granados, 1867-1916) έζησε τη σύντομη ζωή του προσπαθώντας αδιάκοπα να εκφράσει τη φλογερή κι ανήσυχη φύση του. Στα δυο σημαντικότερα έργα του, τους Ισπανικούς χορούς (Danzas españolas) και τα εκπληκτικά πιανιστικά κομμάτια Γκογιέσκας (Goyescas), άφησε αθάνατες μελωδίες και πέρασε στην ιστορία, όχι μόνο ως μεγάλος μουσουργός, αλλά κι ως μεγάλος ερμηνευτής του πιάνου.
Οι Ισπανικοί χοροί είναι ένα έργο που συνδυάζει το τοπικό με το ευρωπαϊκό στοιχείο, στο οποίο φαίνεται η επιρροή του Σοπέν, του Γκριγκ και του Σούμαν. Από αυτό το έργο ακούμε τον Ισπανικό χορό αρ. 5, σε μεταγραφή για κιθάρα, ερμηνευμένο από τον Ιταλό κιθαρίστα Stefano Grondona.

Σάββατο 18 Οκτωβρίου 2008

Σονέτα 17 και 44

Από την εποχή που ο Juan Boscán έφερε στην Ισπανία το σονέτο, αυτό το κορυφαίο είδος ποίησης το τίμησαν, ο καθένας με τη σειρά του, σχεδόν όλοι οι μεγάλοι Ισπανοί ποιητές: ο Garcilaso, o Góngora, o Lope de Vega, o Quevedo, o Antonio Machado, o Lorca, o Alberti.
Μέσα σ' αυτήν τη θρυλική ισπανική ομήγυρη δεν θα μπορούσε να λείψει και η Λατινική Αμερική που, με προεξάρχοντες τους Μπόρχες και Νερούδα έδωσαν καινούρια πνοή στο σονέτο, ο πρώτος μπολιάζοντάς το με την προσωπική του μυθολογία και τα αιώνια μοτίβα του, στοιχεία που διατρέχουν το σύνολο της ποιητικής του παραγωγής, κι ο δεύτερος, κατ' εξοχήν ερωτική προσωπικότητα, ανατινάζοντάς τα σε μια καινούρια ποιητική σφαίρα έρωτα και πάθους για την αγαπημένη του σύντροφο Ματίλντε Ουρρούτια, με την οποία πέρασε τα περισσότερα χρόνια της ζωής του.
Τα Εκατό ερωτικά σονέτα πράγματι είναι γραμμένα γι' αυτήν. Βιβλίο που εκδόθηκε το 1960 και σήμανε μια καινούρια στροφή στη δημιουργία του μεγάλου Χιλιανού ποιητή, που άνοιξε στο σονέτο νέους δρομους. Η ομοικαταληξία εξαφανίζεται και μπαίνει, εκτός από τον ενδεκασύλλαβο στίχο, και ο δεκατετρασύλλαβος αλεξανδρινός.
Το βιβλίο χωρίζεται από τον δημιουργό του σε τέσσερα μέρη, που τα ονομάζει πρωί, μεσημέρι, απόγευμα και νύχτα, ίσως για να δείξει ότι είναι χωρίς διακοπή η αγάπη που ένοιωθε.
Ας δούμε δύο από τα σονέτα του Νερούδα:

Σονέτο 17
Δε σ' αγαπώ σαν να 'σουν ρόδο αλατιού, τοπάζι,
σαΐτα από γαρούφαλα που τη φωτιά πληθαίνουν:
σ' αγαπώ ως αγαπιούνται κάποια πράγματα σκούρα,
μυστικά, μεσ' από την ψυχή και τον ίσκιο.

Σ' αγαπώ καθώς κάποιο φυτό που δεν ανθίζει,
μα που μέσα του κρύβει το λουλουδόφως όλο,
και ζει απ' τον έρωτά σου σκοτεινό στο κορμί μου
τ' άρωμα που σφιγμένο μ' ανέβηκε απ' το χώμα.

Σ' αγαπώ μη γνωρίζοντας πώς, από που και πότε,
σ' αγαπώ στα ίσια δίχως πρόβλημα ή περηφάνια:
σ' αγαπώ έτσι γιατί δεν ξέρω μ' αλλον τρόπο,

παρά με τούτον όπου δεν είμαι μήτε είσαι,
που το χέρι σου πάνω μου το νιώθω σα δικό μου,
που όταν κοιμάμαι κλείνουν και τα δικά σου μάτια.

Σονέτο 44
Θα ξέρεις πως δε σ' αγαπώ και πως
σ' αγαπώ αφού η ζωή μας δυο έχει τρόπους,
η λέξη είναι φτερούγα της σιωπής,
έχει η φωτιά το 'να μισό από κρύο.

Σ' αγαπώ για να σ' αγαπήσω πάλι,
τ' άπειρο για να ξαναρχίσω
κι απ' το να σ' αγαπώ για να μην πάψω:
γι' αυτό κι εγώ δε σ' αγαπώ ακόμα.

Σ' αγαπώ και δε σ' αγαπώ, σαν να 'χα
στα χέρια τα κλειδιά της ευτυχίας
κι ένα δύστυχο αβέβαιο πεπρωμένο.

Δυο ζωές να σ' αγαπώ η αγάπη μου έχει.
Γι' αυτό όχι μόνον όταν σ' αγαπάω
μα σ' αγαπώ κι όταν δε σ' αγαπάω.

Πάμπλο Νερούδα (από τα Εκατό Ερωτικά Σονέτα, Εκδόσεις Γνώση 1993-94)
Απόδοση: Ηλίας Ματθαίου

Πέμπτη 16 Οκτωβρίου 2008

Ο ρόλος του δημόσιου σχολείου στη διδασκαλία των ξένων γλωσσών

Από την ιστοσελίδα του Συνδέσμου Καθηγητών Γαλλικής Γλώσσας μεταφέρουμε το παρακάτω άρθρο, το οποίο μας αφορά όλους. Και -αν μη τι άλλο- μπορεί να προσφέρει μια ευκαιρία για σκέψη:

Γονείς με την (ξένη) γλώσσα έξω

Της ΟΛΥΜΠΙΑΣ ΛΙΑΤΣΟΥ
πηγή: Ελευθεροτυπία

Μπορεί η διδασκαλία ξένων γλωσσών να είναι ενταγμένη σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης, μπορεί το Σύνταγμα να ορίζει ότι η παιδεία παρέχεται με αποκλειστική ευθύνη του κράτους σε όλους τους Έλληνες πολίτες, όμως η πραγματικότητα για πολλοστή φορά έρχεται να ακυρώσει το μύθο της δωρεάν παιδείας στη χώρα μας.

Τα ελληνικά νοικοκυριά χρειάζεται να βάζουν όλο και πιο βαθιά το χέρι στην τσέπη προκειμένου να καλύψουν το έλλειμμα της δημόσιας παιδείας και στην παρεχόμενη ξενόγλωσση εκπαίδευση. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας, οι γονείς μαθητών δημοτικού και γυμνασίου πλήρωσαν την περσινή χρονιά 595,6 εκατ. ευρώ, μόνο για ξενόγλωσση εκπαίδευση των παιδιών τους σε ιδιωτικά κέντρα.

*Συγκεκριμένα, τη σχολική χρονιά 2007-2008, οι γονείς μαθητών πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης επιβαρύνθηκαν με 248,7 εκατ. ευρώ για ξένες γλώσσες και οι γονείς μαθητών γυμνασίου ξόδεψαν 346,9 εκατ. ευρώ για τον ίδιο σκοπό.

Σε αυτό το ποσό δεν συμπεριλαμβάνονται οι δαπάνες για εκμάθηση γλωσσών από τους μαθητές του λυκείου, για ιδιαίτερα μαθήματα ξένων γλωσσών, που είναι «μαύρα», καθώς και το κόστος για αγορά βιβλίων και για συμμετοχή στις εξετάσεις πτυχίων γλωσσομάθειας. Μόνο το κόστος για τις πιστοποιήσεις ξένων γλωσσών υπολογίζεται σύμφωνα με στοιχεία του υπουργείου Παιδείας στα 15 εκατ. ευρώ ετησίως.

*Σε μια εποχή που η ξενόγλωσση εκπαίδευση αποτελεί αναγκαίο εργαλείο επαγγελματικής και κοινωνικής εξέλιξης και ενώ η διδασκαλία ξένων γλωσσών είναι ενταγμένη στα αναλυτικά προγράμματα και ξεκινάει ήδη από τη δευτέρα δημοτικού, τα παραπάνω νούμερα έρχονται να καταδείξουν ότι:

*Η δημόσια παιδεία αδυνατεί να προσφέρει αποτελεσματική ξενόγλωσση εκπαίδευση μέσα στο σχολείο και φυσικά δεν είναι σε θέση να παράσχει την απαραίτητη πιστοποίηση.

*Έτσι, η ξενόγλωσση εκπαίδευση σήμερα, σύμφωνα με τα στοιχεία του υπουργείου Παιδείας, παρέχεται από 7.169 κέντρα ξένων γλωσσών τα οποία λειτουργούν σε όλη την Ελλάδα. Σε αυτά φοιτούν 639.483 μαθητές και εργάζονται 24.330 εκπαιδευτικοί.

*Με αυτά τα δεδομένα, δεν είναι διόλου τυχαίο το γεγονός ότι οι τιμές των διδάκτρων στα κέντρα ξένων γλωσσών έχουν πάρει την ανηφόρα, με τα συνοικιακά κέντρα να πρωτοστατούν, ενώ ανεξέλεγκτη παραμένει η κατάσταση στον εργασιακό χώρο των ξενόγλωσσων καθηγητών.

*Φέτος, οι αυξήσεις από τα εισαγωγικά τμήματα, τα λεγόμενα junior, στην Α' τάξη κανονική στην οποία φοιτούν τα παιδιά του δημοτικού, υπολογίζεται στο 20%-30%, ενώ για τις υπόλοιπες τάξεις, η αύξηση φτάνει το 20%.

*Η εκτίναξη των διδάκτρων δεν συνδέεται μόνο με την απελευθέρωσή τους από το υπουργείο Εμπορίου, αλλά και με το γεγονός ότι οι ιδιοκτήτες των κέντρων διδασκαλίας δεν υποχρεούνται να υποβάλλουν κατάσταση διδάκτρων. Επομένως δεν τους ελέγχει κανείς.

*Να σημειωθεί ότι πρώτη φορά στα χρονικά φέτος, υπεγράφη σύμβαση των ιδιοκτητών των κέντρων ξένων γλωσσών με εργοδοτικό σωματείο (που συνέστησαν οι ίδιοι οι ιδιοκτήτες) η οποία μειώνει τις αποδοχές των εκπαιδευτικών κατά 32% σε σχέση με την ισχύουσα σύμβαση που έχει υπογράψει η ΟΙΕΛΕ (Ομοσπονδία Ιδιωτικών Εκπαιδευτικών Λειτουργών Ελλάδας), θεμελιώνοντας έτσι καθεστώς μεσαιωνικής εκμετάλλευσης στο χώρο των φροντιστηρίων.

Έχουμε, έτσι, το εξής παράδοξο: Από τη μια, ανεξέλεγκτες αυξήσεις στα δίδακτρα και, από την άλλη, εκπαιδευτικοί κακοπληρωμένοι.

*«Η απαξίωση του δημόσιου σχολείου πρέπει επιτέλους να σταματήσει», δηλώνει ο πρόεδρος της ΟΙΕΛΕ Μιχ. Κουρουτός.

«Οι ξένες γλώσσες απαιτείται να διδάσκονται σωστά στο δημόσιο σχολείο και να πιστοποιούνται μέσα σε αυτό με την εγγύηση του ελληνικού Δημοσίου. Ο κάθε μαθητής επιβάλλεται να αποφοιτά με τη γνώση μίας τουλάχιστον πιστοποιημένης ξένης γλώσσας μέσα στο σχολείο, χωρίς να «ξεπουλιέται» η οικογένειά του στα κέντρα ξένων γλωσσών και στα φροντιστήρια. Η ελληνική κοινωνία δεν αντέχει άλλο ούτε την υποβάθμιση της δημόσιας παιδείας ούτε βέβαια την αισχροκέρδεια των εμπόρων της μάθησης».

Κυριακή 12 Οκτωβρίου 2008

Ενημέρωση μελών από την ΠΑ.Σ.Π.Ι.Φ

ΠΑ.Σ.Π.Ι.Φ / A.P.LI.F.HI
ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΠΤΥΧΙΟΥΧΩΝ ΙΣΠΑΝΙΚΗΣ ΦΙΛΟΛΟΓΙΑΣ
ASOCIACIÓN PANHELÉNICA DE LICENCIADOS EN FILOLOGÍA HISPÁNICA


Αγαπητοί συνάδελφοι,
Όπως θα σας είναι γνωστό, ο Σύλλογός μας δημιουργήθηκε με κύριο σκοπό την προώθηση των Ισπανικών στη δημόσια εκπαίδευση. Θα πρέπει να γνωρίζετε ότι, παρότι έχει τεθεί σε λειτουργία εδώ και δύο χρόνια το πιλοτικό πρόγραμμα διδασκαλίας της Ισπανικής στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, δεν έχει χορηγηθεί στoν κλάδο μας κωδικός πανεπιστημιακής εκπαίδευσης (ΠΕ), απαραίτητη προϋπόθεση για την απόκτηση δικαιώματος διδασκαλίας μιας γλώσσας τόσο στα δημόσια όσο και στα ιδιωτικά σχολεία. Για την επίτευξη αυτού του σκοπού έχουμε προβεί σε μια σειρά ενεργειών και διεκδικήσεων׃

• Υποβολή υπομνημάτων στο πλαίσιο επαφών με διοικητικούς και υπηρεσιακούς παράγοντες του Υπουργείου Παιδείας, προκειμένου να προωθηθεί η διεύρυνση του ήδη υπάρχοντος πιλοτικού προγράμματος, καθώς και η κατοχύρωση του ΠΕ, ώστε να αποκατασταθεί η αρχή της ίσης μεταχείρισης μεταξύ όλων των πτυχιούχων καθηγητικών σχολών με στόχο την υπαγωγή μας στη διαδικασία προσλήψεων στην εκπαίδευση μέσω ΑΣΕΠ και το δικαίωμα εγγραφής μας στην Επετηρίδα Ιδιωτικής Εκπαίδευσης.

• Υποβολή υπομνήματος στους συνδικαλιστικούς φορείς ΟΛΜΕ – ΚΕΜΕΤΕ για την ευρύτερη προώθηση της διεκδίκησής μας.

• Συνεργασία με το Τμήμα Παιδείας και Επιστημών της Ισπανικής Πρεσβείας στην Αθήνα και συγκεκριμένα με την Εκπαιδευτική Σύμβουλο κα. María Ponce, αλλά και με τους Συλλόγους Ισπανιστών που δραστηριοποιούνται για την προώθηση και διάδοση της γλώσσας.
• Στο πλαίσιο αυτής της συνεργασίας έχει δρομολογηθεί -από κοινού με τους Συλλόγους Φοιτητών και Αποφοίτων του Ανοιχτού Πανεπιστημίου- εκστρατεία ενημέρωσης και προβολής των πλεονεκτημάτων της διδασκαλίας της Ισπανικής με την αποστολή 10.000 ενημερωτικών επιστολών στις Διευθύνσεις σχολείων καθώς και στους Συλλόγους Γονέων και Κηδεμόνων, ενώ παράλληλα προωθήθηκαν και έντυπα υποβολής αιτήματος εκ μέρους των γονέων για την εισαγωγή των ισπανικών στην εκπαίδευση (ένα δείγμα επισυνάπτουμε στο παρόν για να διαδοθεί και ευρύτερα).
• Με το ίδιο περιεχόμενο της παραπάνω διεκδίκησης έγινε επερώτηση στην Βουλή και λάβαμε την διαβεβαίωση ότι τα ισπανικά θα διδάσκονται σύντομα στα σχολεία, ωστόσο θα συνεχίσουμε να απευθυνόμαστε σε κάθε φορέα ή αρχή που είναι αρμόδιοι για την υλοποίηση αυτής της δέσμευσης.

Για την ενίσχυση της δύναμης και της απήχησης του, ο ΠΑ.Σ.Π.Ι.Φ επιδιώκει τον ευρύ διάλογο με τη στήριξη όλο και περισσότερων μελών, και είναι ανοιχτός στις προτάσεις τους, επειδή πιστεύει ότι η συλλογική δράση είναι η μόνη εγγύηση για την επίτευξη των στόχων του. Γι’ αυτό σας καλούμε όλους να συμβάλλετε δυναμικά στις προσπάθειες του.

Με φιλικούς χαιρετισμούς
Το Δ.Σ. του ΠΑ.Σ.Π.Ι.Φ

Τρίτη 7 Οκτωβρίου 2008

Ελληνική έκδοση της Gabriela Mistral


ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ, εκδόσεις ΕΚΑΤΗ

HERITAGE & MUSEUMS
ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ ΚΑΙ ΜΟΥΣΕΙΑ

Η Πρεσβεία της Χιλής στην Αθήνα και οι εκδόσεις ΕΚΑΤΗ έχουν την τιμή να σας προσκαλέσουν στην παρουσίαση του βιβλίου της βραβευμένης με Νόμπελ χιλιανής ποιήτριας Γκαμπριέλα Μιστράλ με τίτλο «ΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΤΗΣ» την Τετάρτη, 8 Οκτωβρίου 2008, ώρα 19:30, στο Μουσείο Μπενάκη, Κουμπάρη 1, Αθήνα.

Την εκδήλωση χαιρετίζει η κυρία Λίλα ντε Τσάβες, Πρόεδρος της Εταιρείας HERITAGE & MUSEUMS, Γενική Γραμματέας της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Φίλων Μουσείων WFFM.
Την ποιήτρια θα παρουσιάσουν, ο Ποιητής, κ. Τίτος Πατρίκιος, ο Μεταφραστής του βιβλίου, κ. Ρήγας Καππάτος και ο Εκδότης, κ. Κωστής Νικολάκης.

Ποίηση θα απαγγείλουν, η Τραγουδίστρια και Αφηγήτρια κ. Αλίκη Καγιαλόγλου και ο Μεταφραστής κ. Ρήγας Καππάτος.

Η λήξη της εκδήλωσης θα γίνει από την Πρέσβυ της Χιλής, κ. Sofia Prats. Θα ακολουθήσει δεξίωση.
Η εκδήλωση τελεί υπό την αιγίδα της εταιρείας HERITAGE & MUSEUMS

Δευτέρα 6 Οκτωβρίου 2008

José Álvarez Cubero


Γανυμήδης

Στα τέλη του 18ου και στις αρχές του 19ου αιώνα η ισπανική γλυπτική βρίσκεται στο μεταίχμιο ανάμεσα στον Νεοκλασικισμό και στον Ρομαντισμό, με προτίμηση ακόμα στον πρώτο. Κι αν η τεχνική είναι καθαρά νεοκλασική, με μίμηση των αρχαίων προτύπων, η θεματολογία κάνει καθαρά βήματα προς τον Ρομαντισμό με τη χρήση ιστορικών, μεσαιωνικών και εθνικών θεμάτων.
Ένας από τους γλύπτες που εκφράζουν καθαρά τη στροφή αυτή είναι ο José Álvarez Cubero (1768-1827), γεννημένος στην Κόρδοβα, που ξεκίνησε στην πατρίδα του τις σπουδές του, για να μεταπηδήσει γρήγορα στη Βασιλική Ακαδημία Καλών Τεχνών της Μαδρίτης.
Το 1799 κερδίζει μια υποτροφία για να συνεχίσει τις σπουδές του στη Ρώμη και το Παρίσι,όπου έρχεται σε επαφή με τις νεοκλασικιστικές τάσεις γύρω από το έργο του Νταβίντ και το 1804 δημιουργεί πάνω σε αυτό το μοτίβο το έργο του Γανυμήδης. Στη Ρώμη λαξεύει ένα ακόμα περίφημο νεοκλασικό έργο, την Diana Cazadora, με μια απόλυτα υπολογισμένη τελειότητα, δύο έργα που σημαδεύουν την πρώτη περίοδο της γλυπτικής του τέχνης.


Η Ντιάνα (*Άρτεμις) στο κυνήγι

Κατά τη διάρκεια του πολέμου για την Ανεξαρτησία, ο Cubero αρνείται να αναγνωρίσει την ισχύ του Ναπολέοντα και μετά τα γεγονότα του Μαΐου του 1808 απορρίπτει τον βασιλιά José τον Α', με αποτέλεσμα να περάσει αρκετό χρόνο στη φυλακή μαζί με άλλους καλλιτέχνες. Απελευθερώνεται όμως κι απορρίπτει σθεναρά τις προτάσεις των Βοναπάρτε που του πρόσφεραν δουλειά, για να υποκύψει στο τέλος κάτω από την πίεση της αυτοσυντήρησης. Όμως η πολιτική του στάση τον έφερε κοντά στον επόμενο βασιλιά, τον Φερνάντο τον Ζ', στον οποίο έγινε ο προσωπικός καλλιτέχνης.
Μετά το τέλος του πολέμου ο Cubero δημιούργησε το πιο σημαντικό του έργο με τίτλο La Defensa de Zaragoza (Η υπεράσπιση της Σαραγόσα), στο οποίο αφηγείται ένα επεισόδιο από τον πόλεμο της Ανεξαρτησίας, και συγκεκριμένα την προστασία που προσφέρει ένας γιος στον πατέρα του κατά τη διάρκεια της κατάκτησης της πόλης. Κι αν και εδώ υπάρχει μια άψογη νεοκλασική τεχνική, ο παθιασμένος του πατριωτισμός τον κάνει ήδη έναν καλλιτέχνη ενταγμένο στους ρομαντικούς.


Η υπεράσπιση της Σαραγόσα