Δευτέρα 6 Οκτωβρίου 2008

José Álvarez Cubero


Γανυμήδης

Στα τέλη του 18ου και στις αρχές του 19ου αιώνα η ισπανική γλυπτική βρίσκεται στο μεταίχμιο ανάμεσα στον Νεοκλασικισμό και στον Ρομαντισμό, με προτίμηση ακόμα στον πρώτο. Κι αν η τεχνική είναι καθαρά νεοκλασική, με μίμηση των αρχαίων προτύπων, η θεματολογία κάνει καθαρά βήματα προς τον Ρομαντισμό με τη χρήση ιστορικών, μεσαιωνικών και εθνικών θεμάτων.
Ένας από τους γλύπτες που εκφράζουν καθαρά τη στροφή αυτή είναι ο José Álvarez Cubero (1768-1827), γεννημένος στην Κόρδοβα, που ξεκίνησε στην πατρίδα του τις σπουδές του, για να μεταπηδήσει γρήγορα στη Βασιλική Ακαδημία Καλών Τεχνών της Μαδρίτης.
Το 1799 κερδίζει μια υποτροφία για να συνεχίσει τις σπουδές του στη Ρώμη και το Παρίσι,όπου έρχεται σε επαφή με τις νεοκλασικιστικές τάσεις γύρω από το έργο του Νταβίντ και το 1804 δημιουργεί πάνω σε αυτό το μοτίβο το έργο του Γανυμήδης. Στη Ρώμη λαξεύει ένα ακόμα περίφημο νεοκλασικό έργο, την Diana Cazadora, με μια απόλυτα υπολογισμένη τελειότητα, δύο έργα που σημαδεύουν την πρώτη περίοδο της γλυπτικής του τέχνης.


Η Ντιάνα (*Άρτεμις) στο κυνήγι

Κατά τη διάρκεια του πολέμου για την Ανεξαρτησία, ο Cubero αρνείται να αναγνωρίσει την ισχύ του Ναπολέοντα και μετά τα γεγονότα του Μαΐου του 1808 απορρίπτει τον βασιλιά José τον Α', με αποτέλεσμα να περάσει αρκετό χρόνο στη φυλακή μαζί με άλλους καλλιτέχνες. Απελευθερώνεται όμως κι απορρίπτει σθεναρά τις προτάσεις των Βοναπάρτε που του πρόσφεραν δουλειά, για να υποκύψει στο τέλος κάτω από την πίεση της αυτοσυντήρησης. Όμως η πολιτική του στάση τον έφερε κοντά στον επόμενο βασιλιά, τον Φερνάντο τον Ζ', στον οποίο έγινε ο προσωπικός καλλιτέχνης.
Μετά το τέλος του πολέμου ο Cubero δημιούργησε το πιο σημαντικό του έργο με τίτλο La Defensa de Zaragoza (Η υπεράσπιση της Σαραγόσα), στο οποίο αφηγείται ένα επεισόδιο από τον πόλεμο της Ανεξαρτησίας, και συγκεκριμένα την προστασία που προσφέρει ένας γιος στον πατέρα του κατά τη διάρκεια της κατάκτησης της πόλης. Κι αν και εδώ υπάρχει μια άψογη νεοκλασική τεχνική, ο παθιασμένος του πατριωτισμός τον κάνει ήδη έναν καλλιτέχνη ενταγμένο στους ρομαντικούς.


Η υπεράσπιση της Σαραγόσα

Δεν υπάρχουν σχόλια: