Jorge Luis Borges
Η κτήση του χθες
Μετάφραση: Ηλίας Οικονομόπουλος (2-1-2021)
Ξέρω πως έχω χάσει τόσα πράγματα που δεν θα μπορούσα να τα μετρήσω και πως αυτές οι απώλειες είναι όλο αυτό που τώρα μου ανήκει. Ξέρω πως έχω χάσει το κίτρινο και το μαύρο, και σκέφτομαι γι’ αυτά τα απίστευτα χρώματα όπως δεν σκέφτονται αυτοί που βλέπουν. Ο πατέρας μου έχει πεθάνει κι είναι πάντα δίπλα μου. Όταν θέλω να αναλύσω στίχους του Σουίνμπουρν, το κάνω, έτσι μου λένε, με τη δική του φωνή. Μόνο οι νεκροί είναι δικοί μας, δικό μας είναι μόνο αυτό που χάσαμε. Η Τροία υπήρξε, όμως η Τροία διαιωνίζεται στο εξάμετρο που θρηνεί για την απώλειά της. Το Ισραήλ υπήρξε όταν ήταν μια αρχαία νοσταλγία. Κάθε ποίημα, με τον χρόνο, γίνεται ελεγεία. Δικές μας είναι οι γυναίκες που μας άφησαν, κι είμαστε δίχως πια την αγωνία της στιγμής, ούτε την ταραχή και τους τρόμους της προσδοκίας. Δεν υπάρχουν άλλοι παράδεισοι απ’ τους χαμένους παραδείσους.
