El viaje definitivo

Συμπληρώθηκαν φέτος 50 χρόνια από τότε που έφυγε από τη ζωή ο Χουάν Ραμόν Χιμένεθ (Juan Ramón Jiménez, 1881-1958), ο νομπελίστας ποιητής της Ανδαλουσίας και ένας από εκείνους των οποίων το έργο ακολούθησε μια τόσο μεγάλη πορεία, από το Μοντερνισμό των αρχών του 20ου αιώνα, στην αναζήτηση μιας "γυμνής ποίησης" με την απλή έκφραση των συναισθημάτων, την απαλλαγή από τα διακοσμητικά στοιχεία και την εξάλειψη πολλών από τους κανόνες της μετρικής. Ο ποιητής που λίγο λίγο μετέτρεψε το χρώμα σε φως, τη μουσική σε προσωπική μελωδία, τον πόθο των αλλοτινών καιρών σε πνευματική και αισθητική πληρότητα.
Στο παρακάτω βίντεο ακούμε το ποίημά του El viaje definitivo, από τη συλλογή Canción (1936).


…Y yo me iré. Y se quedarán los pájaros
cantando;
y se quedará mi huerto, con su verde árbol,
y con su pozo blanco.

Todas la tardes, el cielo será azul y plácido;
y tocarán, como esta tarde están tocando,
las campanas del campanario.

Se morirán aquellos que me amaron;
y el pueblo se hará nuevo cada año;
y en el rincón aquel de mi huerto florido y encalado
mi espíritu errará, nostálgico…

Y yo me iré; y estaré solo, sin hogar, sin árbol
verde, sin pozo blanco,
sin cielo azul y plácido…
Y se quedarán los pájaros cantando.