Δύσκολοι, πολύ δύσκολοι, οι καιροί που ζούμε. Αντιπαθητικοί, άσχημοι καιροί.
Θα πούμε δυο λόγια για έναν ποιητή Βάσκο. Το όνομά του είναι Γκαμπριέλ Αρέστι και πρόκειται για έναν από τους σημαντικότερους ποιητές του 20ού αιώνα στη Χώρα των Βάσκων.
Γεννήθηκε στο Μπιλμπάο το 1933, όπου και πέθανε σε ηλικία μόλις 42 ετών το 1975. Στο διάστημα της σύντομης ζωής του όμως πρόλαβε να αφήσει ένα μεγάλο σε όγκο ποιητικό έργο, με το οποίο αντιμάχεται την κοινωνική αδικία. Για τον Αρέστι η αδικία δεν έχει ούτε όνομα ούτε σύνορα και είναι αδιαπραγμάτευτη. Επηρεάζει όλους τους ανθρώπους, ανεξάρτητα από εθνικότητα, κι ο ποιητής, πάντα παρών, εκφράζει την αλληλεγγύη του. Η ποίηση είναι όπλο για τον Γκαμπριέλ Αρέστι, δεν είναι στεγνοί, γλυκεροί στίχοι.
Κι ίσως δεν χρειάζεται τίποτε άλλο να ειπωθεί γι' αυτόν.
Dirán
que esto
no es
poesía,
pero
yo les diré
que la poesía
es
un martillo.
(Θα πουν ότι αυτό δεν είναι ποίηση, όμως εγώ θα τους πω ότι η ποίηση είναι ένα σφυρί)
Για τον Gabriel Aresti στη Βικιπαίδεια (στα ισπανικά): http://es.wikipedia.org/wiki/Gabriel_Aresti
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου