Πρόσεχε, γλάρε, στα ταξίδια της λύρας μου
φτερά δικά σου, είναι εμπόδιο
και όλο το βάρος του αλλοιωμένου θάρρους σου
κομίζει στα βλέφαρά μου της ανόδου σου τους φόβους.
Πέρασαν πολλά χρόνια να αντιληφθείς
πόση αντίθεση κρύβει η χαρά.
Μεγάλη δυστυχία να φθονείς τον φορέα της δύναμης
και από τις αισθήσεις ν’ αντλείς συμφορά.
Μένω μετέωρος θωρώντας σε
κάτω, χωμένο στα χώματα
αντί στα ιερά
να θαυμάζεις την εικόνα του κόσμου
εσύ, να τραντάζεις τα ουράνια.
Η αντάρα σου κατακλύζει το φώς
αυγατίζοντας κύματα σκότους,
για το σώμα
που τα πόδια σου πίστεψες πως δέσμια κρατά.
Κράτα τα πόδια στα σπλάχνα της βάσης σταθερά.
Λουκία Πλυτά (από τη συλλογή Calcarea Carbonica, Κύμα 2018)
TIERRA
Cuídate, oh gaviota, en los viajes de mi lira
tus alas son un obstáculo
y todo el peso de tu arrojo dañado
trae a mis párpados los miedos de tu ascenso.
Pasaron muchos años para que te dieras cuenta
de cuánto contraste esconde la alegría.
Gran miseria envidiar al portador del poder
y de los sentidos sacar calamidades.
Me quedo estupefacto viéndote
abajo, enterrado en el suelo,
en lugar de estar en santuarios
admirando la imagen del mundo,
tú, para hacer temblar los cielos.
Tu bruma inunda la luz
multiplicando olas de oscuridad,
para el cuerpo
que creías que tus pies los tenía cautivos.
Mantén tus pies en la tierra, y con firmeza.
Απόδοση στα ισπανικά: Ηλίας Οικονομόπουλος
(Πρώτη δημοσίευση στο περιοδικό λόγου Εξιτήριον)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου