Πολύ πρόσφατα έφυγε για πάντα από τη ζωή ο μεγάλος Ουρουγουανός συγγραφέας Μάριο Μπενεντέττι (Mario Benedetti, 1920-2009), αφήνοντας ένα μεγάλο κενό στη λογοτεχνία της χώρας του αλλά, γιατί όχι, και στην παγκόσμια λογοτεχνία.
Πολυγραφότατος και ακάματος συγγραφέας, άφησε πίσω του ένα τεράστιο σε έκταση έργο, που περιλαμβάνει σχεδόν κάθε είδος του λογοτεχνικού λόγου: ποίηση, μυθιστόρημα, λογοτεχνική κριτική, διήγημα, δοκίμιο, θέατρο, δημοσιογραφία, ακόμη και χιούμορ και στίχους για τραγούδια. Περνώντας από το ένα λογοτεχνικό είδος στο άλλο, συνειδητοποίησε ότι τα σύνορα ανάμεσά τους είναι αδιόρατα. Έτσι τα διηγήματά του και τα μυθιστορήματά του διαπνέονται από έναν κρυμμένο λυρισμό, ακόμη και το χιούμορ του είναι κριτικό, κτλ.
Στο παρακάτω πρωτότυπο βίντεο ζωντανεύεται μέσω της τεχνικής animation το συγκλονιστικό διήγημά του La noche de los feos (Η νύχτα των άσκημων), που είναι ένας ύμνος στην ανθρωπιά, την αβάσταχτη ανάγκη για συντροφιά και τον έρωτα. Μάλιστα εδώ ο τελευταίος παίζει ένα καταλυτικό ρόλο. Με αυτόν μπορεί να ξεπεραστεί ακόμα και η πιο απάνθρωπη και καταδικαστική μοναξιά.
Κυριακή 24 Μαΐου 2009
Μάριο Μπενεντέττι (1920-2009)
Πολύ πρόσφατα έφυγε για πάντα από τη ζωή ο μεγάλος Ουρουγουανός συγγραφέας Μάριο Μπενεντέττι (Mario Benedetti, 1920-2009), αφήνοντας ένα μεγάλο κενό στη λογοτεχνία της χώρας του αλλά, γιατί όχι, και στην παγκόσμια λογοτεχνία.
Πολυγραφότατος και ακάματος συγγραφέας, άφησε πίσω του ένα τεράστιο σε έκταση έργο, που περιλαμβάνει σχεδόν κάθε είδος του λογοτεχνικού λόγου: ποίηση, μυθιστόρημα, λογοτεχνική κριτική, διήγημα, δοκίμιο, θέατρο, δημοσιογραφία, ακόμη και χιούμορ και στίχους για τραγούδια. Περνώντας από το ένα λογοτεχνικό είδος στο άλλο, συνειδητοποίησε ότι τα σύνορα ανάμεσά τους είναι αδιόρατα. Έτσι τα διηγήματά του και τα μυθιστορήματά του διαπνέονται από έναν κρυμμένο λυρισμό, ακόμη και το χιούμορ του είναι κριτικό, κτλ.
Στο παρακάτω πρωτότυπο βίντεο ζωντανεύεται μέσω της τεχνικής animation το συγκλονιστικό διήγημά του La noche de los feos (Η νύχτα των άσκημων), που είναι ένας ύμνος στην ανθρωπιά, την αβάσταχτη ανάγκη για συντροφιά και τον έρωτα. Μάλιστα εδώ ο τελευταίος παίζει ένα καταλυτικό ρόλο. Με αυτόν μπορεί να ξεπεραστεί ακόμα και η πιο απάνθρωπη και καταδικαστική μοναξιά.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
1 σχόλιο:
Πολύ μεγάλη μορφή για τα γράμματα της Ουρουγουάης, αλλά και της Λατινικής Αμερκής. Χαίρομαι που έκανες την αναφορά στο μπλογκ σου. Ίσως προλάβουμε κι εμείς, πριν το καλοκαίρι. Το ελάχιστο..
Δημοσίευση σχολίου