Santiago de Chile

Javier Lizardi, máximo exponente de la lírica vasca

José María Agirre, conocido por Javier Lizardi (1896-1933) es sin duda uno de los máximos exponentes de la lírica vasca. Nacido en Zarautz, se trasladó a Tolosa cuando era muy joven, estudió Derecho en Madrid y participó en la fundación de la sociedad Euskaltzaleak en 1927 (agrupación de personas con el propósito de desarrollar una cultura vasca en euskera), asumiendo su liderazgo. En 1930 acude al Certamen de Poesía Vasca de Errenteria con sus bellas poesías Otartxo utsa (El cestito vacío), Parisko Txolarre (Gorrión parisien) y Agur (Adiós). En el certamen del año siguiente presentó el poema Urtegiroak (Las estaciones del año) que ha sido considerado como su obra cumbre. Sus libros más importantes fueron dos poemarios, el primero titulado Biotz-begietan (En el corazón y en los ojos, 1932) y el segundo Umezurtz olerkiak (Poemas de huérfano, edición póstuma de 1934). La formación de Lizardi era muy variada y profunda. Este hecho desempeñó un papel muy importante en su obra. La literatura española clásica y contemporánea, los autores griegos y latinos, así como los autores vascos, llevan su impronta en la obra de Lizardi. Si bien sus primeras obras tienen un aire romántico, a partir de 1925 las ideas de Arana comienzan a aparecer en sus poemas, que ya se caracterizan por una depuración del lenguaje y por la utilización de estrofas métricas nuevas, breves y leves, de factura modernista. Su lenguaje es elaborado y algo difícil, pero despierta al lector un nuevo interés. Podríamos decir que ésta es una gran aportación que hizo Lizardi a la poesía vasca, ya que le dotó con un nuevo aire, una nueva estética. Lizardi pretendía estar a la cabeza de una vanguardia literaria renovadora que convirtiera el lenguaje poético de aquella época en un lenguaje más vívido, expresivo, denso y completo, por lo que intentaba equilibrar en su poesía el sentimiento con el pensamiento e introducir una nueva percepción de la belleza en la lírica vasca y una visión muy personal de la vida y de la naturaleza. Para Michelena, “Lizardi es ante todo un transmutador, y esto es en él actitud natural y espontánea, no el resultado de un propósito preconcebido de “crear belleza”: sensaciones, emociones e ideas se vuelven en sus manos depurada materia estética”. Aunque no podemos situar la poesía de Lizardi dentro de las vanguardias existentes en la Europa de aquella época (no es ni surrealista, ni ultraísta, ni creacionista en el sentido estricto del término), podemos decir con seguridad que realizó dos revoluciones que lo convirtieron en el gran renovador de la lírica: rompió con el modelo de la poesía romántica y creó una poesía lírica que fue muy diferente a la tradición de los bertsolaris, tan arraigada en la tradición vasca. Sin embargo, muchos investigadores sostienen que no se tiene que ver con una transición abrupta. Sus temas se giran alrededor de tres ejes: la naturaleza, el idioma y la patria, así como también la pérdida de los amados y la muerte. La naturaleza que canta Lizardi se refleja en poemas dulces y simbólicos , en un paisaje vasco consagrado y lleno de colores, en la observación y la descripción de sus ciclos, donde el poeta encuentra consuelo a una realidad que, por falta de sentido, comienza a ser insoportable: Se extingue la luz de las estaciones del año, y en mi alma resuena el eco del pasado. ¡Volved a mí, épocas que ya se fueron, traedme cada una vuestro don: una, la esperanza; otra, la resurrección; la tercera, la plenitud de la vida. De todas vosotras precisa mi corazón, pues el eco de mis viejos versos me da nostalgia del pasado. (Paisaje de las estaciones, 1930)

Οι απόψεις για την Παιδεία του Υφυπουργού κ. Πανάρετου στο προσωπικό του ιστολόγιο

Στο προσωπικό ιστολόγιο του Υφυπουργού Παιδείας κ. Πανάρετου μπορεί κανείς να διαβάσει τις απόψεις του για την Παιδεία. Ανάμεσα σε άλλα θέματα, υπάρχουν και τα εξής:

-Το μέλλον των Ευρωπαϊκών Πανεπιστημίων
-Ο νέος νόμος για την εκπαίδευση
-Επαγγελματικά προσόντα πτυχιούχων ΑΕΙ και ΤΕΙ
-Ανοικτό Πανεπιστήμιο και Διεθνές Πανεπιστήμιο
-Έρευνα για το μέλλον του Ίντερνετ την επόμενη δεκαετία

Η διεύθυνση του ιστολογίου του κ. Υφυπουργού: http://panaretos.blogspot.com

Πίνακας κατάταξης ωρομισθίων καθηγητών ανά περιφέρεια

Ανακοινώθηκαν στις 27 Ιουλίου οι πίνακες κατάταξης ωρομισθίων καθηγητών ανά περιφέρεια. Οι πίνακες, οι οποίοι υπόκεινται σε πιθανές αλλαγές, βρίσκονται στην ιστοσελίδα http://e-aitisi.sch.gr/oromisthioi_2010/index.html

Όσον αφορά στα ισπανικά, μπορείτε να δείτε στην ιστοσελίδα http://e-aitisi.sch.gr/oromisthioi_2010/PE40.00

"Adiós ríos, adiós fontes" - Rosalía de Castro

Ακόμα μια μικρή αναφορά στη μεγάλη ποιήτρια από τη Γαλικία Rosalía de Castro (1837-1885) με το πανέμορφο και νοσταλγικό ποίημά της Adiós ríos, adiós fontes, τραγουδισμένο από τον Amancio Prada. Το βίντεο συνοδεύεται από ωραιότατες εικόνες του τόπου που λάτρεψε η Ροσαλία, τη Γαλικία.



Adiós, ríos; adiós, fontes;
adiós, regatos pequenos;
adiós, vista dos meus ollos:
non sei cando nos veremos.
Miña terra, miña terra,
terra donde me eu criei,
hortiña que quero tanto,
figueiriñas que prantei,
prados, ríos, arboredas,
pinares que move o vento,
paxariños piadores,
casiña do meu contento,
muíño dos castañares,
noites craras de luar,
campaniñas trimbadoras,
da igrexiña do lugar,
amoriñas das silveiras
que eu lle daba ó meu amor,
camiñiños antre o millo,
¡adios, para sempre adios!
¡Adiós groria! ¡Adiós contento!
¡Deixo a casa onde nacín,
deixo a aldea que conozo
por un mundo que non vin!
Deixo amigos por estraños,
deixo a veiga polo mar,
deixo, en fin, canto ben quero...
¡Quen pudera non deixar!...
.........................................
Mais son probe e, ¡mal pecado!,
a miña terra n'é miña,
que hastra lle dan de prestado
a beira por que camiña
ó que naceu desdichado.
Téñovos, pois, que deixar,
hortiña que tanto amei,
fogueiriña do meu lar,
arboriños que prantei,
fontiña do cabañar.
Adiós, adiós, que me vou,
herbiñas do camposanto,
donde meu pai se enterrou,
herbiñas que biquei tanto,
terriña que nos criou.
Adiós Virxe da Asunción,
branca como un serafín;
lévovos no corazón:
Pedídelle a Dios por min,
miña Virxe da Asunción.
Xa se oien lonxe, moi lonxe,
as campanas do Pomar;
para min, ¡ai!, coitadiño,
nunca máis han de tocar.
Xa se oien lonxe, máis lonxe
Cada balada é un dolor;
voume soio, sin arrimo...
¡Miña terra, ¡adios!, ¡adios!
¡Adiós tamén, queridiña!...
¡Adiós por sempre quizais!...
Dígoche este adios chorando
desde a beiriña do mar.
Non me olvides, queridiña,
si morro de soidás...
tantas légoas mar adentro...
¡Miña casiña!,¡meu lar!

"Η Γυναίκα ως Μούσα, 1900-1950" - Έκθεση στο Μουσείο Ηρακλειδών

Πάμπλο Πικάσο, Μητρότητα

Το Μουσείο Ηρακλειδών θα παρουσιάσει από την 3η Σεπτεμβρίου 2010 έως την 21η Νοεμβρίου 2010 την έκθεση με τίτλο: "Η Γυναίκα ως Μούσα, 1900-1950". Θα εκτεθούν περί τα 90 έργα επί χάρτου - υδατογραφίες, χαρακτικά και σχέδια - της πρώτης πεντηκονταετίας του 20ου αιώνα, Ευρωπαίων καλλιτεχνών - Ελλήνων και ξένων - από τη συλλογή του Μουσείου Ηρακλειδών, της Εθνικής Πινακοθήκης και Μουσείου Αλεξάνδρου Σούτζου, της συλλογής Alpha Bank καθώς επίσης και από τις συλλογές των ιδιωτών Γεωργίου Οικονόμου και Χ. Λεοντιάδη.

Ανάμεσα σε άλλους, θα εκτεθούν έργα των Πικάσο, Νταλί, Ματίς, Τουλούζ-Λωτρέκ, Μόραλη, Βασιλείου, Γαλάνη, κ.α.

Πηγή: Η ιστοσελίδα του Μουσείου Ηρακλειδών

Φερνάντο Πεσσόα - Ένα μικρό αφιέρωμα

Ένα μικρό αφιέρωμα για τη ζωή του Φερνάντο Πεσσόα (Fernando Pessoa, 1888-1935), του μεγαλύτερου σύγχρονου Πορτογάλου ποιητή. Στην μελαγχολική και πανέμορφη Λισαβώνα, την πόλη που πατάει σε ένα λαμπρό παρελθόν, κάποτε θαλασσοκράτειρα, τώρα μονάχη με θέα στον Ατλαντικό, τραγουδώντας στους ήχους του fado και ζώντας με τη νοσταλγία της, εκεί λοιπόν γεννήθηκε ο Πεσσόα, ο ποιητής με τα πολλά πρόσωπα, ο ποιητής που μοιράζει το έργο του ανάμεσα σε πολλούς φανταστικούς ποιητές, ο καθένας με τη δική του κοσμοθεωρία και προσωπικότητα. Ο ποιητής έγραψε πράγματι έργα χρησιμοποιώντας ψευδώνυμα: Αλμπέρτο Καέιρο, Άλβαρο ντε Κάμπος, Ρικάρντο Ρέις. Και κάτω από κάθε ψευδώνυμο υπάρχει μια αλλιώτικη πλευρά της ποιήσής του που εκφράζει την ποικιλία συναισθημάτων που αισθανόταν να υπάρχει μέσα του. Ο Πεσσόα ήταν συνεργάτης της περίφημης επιθεώρησης Ορφέας, περιοδικής έκδοσης του μοντερνιστικού κινήματος στη χώρα του, στο οποίο υπήρξε βασικός θεωρητικός και του προσέδωσε ευρωπαϊκή διάσταση. Μια από τις σημαντικότερες προσωπικότητες του ποιητή ήταν ο Αλμπέρτο Καέιρο (Alberto Caeiro). Το πιο κοντινό στη φύση από όλα τα alter ego του, υπήρξε ο υμνητής της απλότητας. Προσπάθησε να αποδώσει τη φύση έτσι όπως είναι, με απλή γλώσσα και ζωντανές εικόνες, και της έδωσε πρωταρχική θέση στη σκέψη του, πάνω από την εγκεφαλική θεώρηση του κόσμου που έχουν πολλοί ποιητές της εποχής. Κι εντούτοις ο Καέιρο ήταν ο λιγότερο παραδοσιακός στο στυλ από όλους τους άλλους Πεσσόα. Προσπάθησε και κατάφερε να απελευθερώσει την ποίησή του από κάθε ρητορικό και μετρικό στολίδι, αποκτώντας έτσι μια πρωτοτυπία σε στυλ αξιοσημείωτη: XXXVI Κι υπάρχουν ποιητές που είναι καλλιτέχνες Και δουλεύουν πάνω στους στίχους τους Όπως ένας ξυλουργός πάνω στην τάβλα του. Τι λυπηρό να μην ξέρεις ν’ ανθίσεις! Να πρέπει να βάζεις στίχο πάνω σε στίχο, όπως αυτός που χτίζει ένα τοίχο Και να βλέπεις αν είναι εντάξει, και να τον γκρεμίζεις αν δεν είναι!... Όταν το μόνο καλλιτεχνικό οικοδόμημα είναι η Γη ολάκερη Που ποικίλλει κι είναι πάντα εντάξει κι είναι πάντα η ίδια. Το σκέφτομαι, όχι όπως κάποιος που σκέφτεται, αλλά όπως κάποιος που ανασαίνει, Και κοιτάζω τα λουλούδια και χαμογελώ... Δεν ξέρω αν αυτά με καταλαβαίνουν Ούτε αν τα καταλαβαίνω εγώ, Ξέρω όμως πως η αλήθεια είναι μέσα τους και μέσα μου Και μέσα στην κοινή μας θεότητα Να αφηνόμαστε να πηγαίνουμε και να ζούμε απ’ τη Γη Και να προσφέρουμε στο χώμα μεσ’ απ’ τις ευχαριστημένες εποχές Και να αφήνουμε τον άνεμο να τραγουδά για ν’ αποκοιμηθούμε Και να μην έχουμε όνειρα στον ύπνο το δικό μας. Από τη συλλογή Ο Φύλακας των Κοπαδιών (O Guardador de Rebanhos)

Βιβλία - "Συμφωνία σιωπής"

Εκδότης: Μεταίχμιο
Μετάφραση: Βέρα Δαμόφλη
Σελίδες: 312
Ημ. Έκδοσης: 1/11/2007

Καλοκαίρι του 1940. Η Λεονόρ, σύζυγος ενός υψηλού στελέχους των Δημοκρατικών που δολοφονήθηκε στο τέλος του Ισπανικού Εμφυλίου, και η κόρη της η Καμίλα εξορίζονται στο ερημικό νησάκι Καμπρέρα. Μοναδική τους συντροφιά θα είναι το ζευγάρι των ιδιοκτητών μιας άθλιας ταβέρνας, ένας ψαράς, κάποιος Γερμανός ερημίτης και η στρατιωτική μονάδα του νησιού που ζει με το φόβο πιθανής αγγλικής εισβολής.
Στο ξεχωριστό αυτό σύμπαν, οι δύο αυτές γυναίκες προσπαθούν να ξεκινήσουν τη ζωή τους από την αρχή, να χτίσουν ανθρώπινες σχέσεις και να επινοήσουν ξανά τους κανόνες τους προκειμένου να επιτευχθεί η απαιτούμενη αρμονία. Όλα θα διαταραχθούν όμως όταν ένας άνδρας με σκοτεινό παρελθόν έρθει στο νησί με μια αποστολή.
Ο Πέδρο Θαραλούκι στήνει ένα εξαιρετικό μυθιστόρημα ύμνο στην αστείρευτη ενέργεια που μας ωθεί να συνερχόμαστε από τις συμφορές με τις οποίες μας τιμωρεί η ιστορία.

Πηγή: http://www.protoporia.gr/product_info.php/products_id/299968

Προσωρινοί πίνακες αναπληρωτών 2010-2011

Ανακοινώθηκαν από το Υπουργείο Παιδείας οι προσωρινοί πίνακες κατάταξης αναπληρωτών καθηγητών Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης για το σχολικό έτος 2010-2011. Οι πίνακες για όλους τους καθηγητές βρίσκονται στις ιστοσελίδες του Υπουργείου http://e-aitisi.sch.gr/ και http://www.minedu.gov.gr/

Για την περίπτωση των ισπανικών οι πίνακες είναι στις παρακάτω διευθύνσεις:
-ΠΕ 40 με προϋπηρεσία (27 καθηγητές): http://e-aitisi.sch.gr/eniaiosd_2010/PE40.00.html
-ΠΕ 40 χωρίς προϋπηρεσία (191 καθηγητές): http://e-aitisi.sch.gr/eniaiosd_zero_2010/PE40.00.html

Πηγή: http://www.paspif.gr/

Βιβλιογραφία Ελληνικής Γλωσσολογίας

Η ιστοσελίδα http://bibliography.glotta.ntua.gr αποτελεί μια πρώτη συγκέντρωση βιβλιογραφίας

-δημοσιεύσεων για την Ελληνική γλώσσα, στα Ελληνικά ή σε άλλες γλώσσες
-δημοσιεύσεων για οποιοδήποτε θέμα σχετικό με τη γλώσσα ή τη γλωσσολογία, από Έλληνες
-δημοσιεύσεων που αφορούν τη γλώσσα ή τη γλωσσολογία, μεταφρασμένων στα Ελληνικά.

Τα πρώτα βιβλιογραφικά στοιχεία περιέχουν:

-τα άρθρα από τα Πρακτικά των Συνεδρίων του Τομέα Γλωσσολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστήμιου Θεσσαλονίκης από το 1981 έως σήμερα
-τα άρθρα από τα Πρακτικά των Διεθνών Συνεδρίων για την Ελληνική Γλωσσολογία από το πρώτο (1993) έως σήμερα
-τα άρθρα από το περιοδικό Γλωσσολογία από το 1982 έως το 2005.

Η βιβλιογραφία αποτελείται αυτή τη στιγμή από 2000 περίπου καταχωρίσεις που συγκεντρώθηκαν με ημιαυτόματο τρόπο. Μπορούν οι επισκέπτες να αναζητήσουν συγκεκριμένες καταχωρίσεις δίνοντας στοιχεία για τον συγγραφέα, τον τίτλο ή τη χρονολογία. Στόχος είναι η βιβλιογραφία να γίνει πλήρης κατά το δυνατόν και να συντηρείται. Όσοι ενδιαφέρονται για τη γλωσσολογία και την Ελληνική γλώσσα μπορούν να συνεισφέρουν προσθέτοντας νέες βιβλιογραφικές καταχωρίσεις (υπάρχουν οι σχετικές οδηγίες). Κάθε παρατήρηση, διόρθωση ημαρτημένων ή σχόλιο είναι ευπρόσδεκτο. Υπεύθυνοι για τη συντήρηση της ιστοσελίδας αυτής είναι η Στέλλα Μαρκαντωνάτου και ο Γιάνης Μαΐστρος.

Ελληνική γλώσσα και εκπαίδευση, 6ο επιστημονικό συνέδριο

Το Εργαστήριο Ιστορικού Αρχείου Νεοελληνικής και Διεθνούς Εκπαίδευσης του Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Πατρών διοργανώνει το 6ο Επιστημονικό Συνέδριο Ιστορίας Εκπαίδευσης με διεθνή συμμετοχή, με θέμα "Ελληνική γλώσσα και εκπαίδευση". Το συνέδριο θα πραγματοποιηθεί στο Συνεδριακό και Πολιτιστικό Κέντρο του Πανεπιστημίου Πατρών, από τις 30 Σεπτεμβρίου έως τις 2 Οκτωβρίου 2011.

Περισσότερες πληροφορίες στη διεύθυνση: http://www.alfavita.gr/artro.php?id=2526

Πολιτιστικές εκδηλώσεις του Ινστιτούτου Θερβάντες

Όσοι επιθυμούν να κατεβάσουν (σε μορφή PDF) το πρόγραμμα των πολιτιστικών εκδηλώσεων του Ινστιτούτου Θερβάντες για το καλοκαίρι και το φθινόπωρο του 2010, μπορούν να επισκεφθούν τον παρακάτω σύνδεσμο: http://atenas.cervantes.es/imagenes/File/cultura/programaAC.pdf

Αν θέλετε να λαμβάνετε πληροφορίες σχετικά με το πρόγραμμα πολιτιστικών εκδηλώσεων, μπορείτε να ζητήσετε το ενημερωτικό δελτίο συμπληρώνοντας τη φόρμα στην παρακάτω διεύθυνση: http://atenas.cervantes.es/es/solicitud_informacion_espanol.shtm

Συνάντηση στην Αθήνα με τον Περουβιανό συγγραφέα Σαντιάγο Ρονκαλιόλο

Την ευκαιρία να συναντήσουν τον Περουβιανό συγγραφέα Σαντιάγο Ρονκαλιόλο θα έχουν όσοι βρεθούν την Τετάρτη 28 Ιουλίου στις 7:30 μ.μ. στο χώρο εκδηλώσεων του βιβλιοπωλείου IANOS. Ο μεταφραστής και μελετητής της λατινοαμερικάνικης λογοτεχνίας Κώστας Αθανασίου θα συνομιλήσει με τον συγγραφέα με αφορμή την κυκλοφορία του νέου του βιβλίου Η τέταρτη ρομφαία – Η ιστορία του Αμπιμαέλ Γκουσμάν και του «Φωτεινού Μονοπατιού», που κυκλoφορεί από τις Εκδόσεις Καστανιώτη. Ο Σαντιάγο Ρονκαλιόλο (Λίμα, 1975) θεωρείται το νέο μεγάλο αστέρι της λατινοαμερικάνικης λογοτεχνίας. Σεναριογράφος, δραματουργός, συγγραφέας παιδικών βιβλίων, μεταφραστής, shadow writer και δημοσιογράφος, ο Ρονκαλιόλο έγινε από πολύ νωρίς γνωστός στον λατινοαμερικάνικο χώρο, με το μυθιστόρημά του Ντροπή (μτφρ. Μαργαρίτα Μπονάτσου, Eκδ. Καστανιώτη 2008). Ακολούθησαν τα μυθιστορήματά του Κόκκινος Απρίλης (μτφρ. Μαργαρίτα Μπονάτσου, Eκδ. Καστανιώτη 2007) και Aναμνήσεις μιας κυρίας (μτφρ. Μαργαρίτα Μπονάτσου, Eκδ. Καστανιώτη 2009). Από τα γνωστότερα σε όλο τον κόσμο έργα του και η μονογραφία που έγραψε για τον Γκουσμάν, ηγέτη του «Φωτεινού Mονοπατιού», με τίτλο H τέταρτη ρομφαία. http://atenas.cervantes.es http://bibliotecacervantesatenas.wordpress.com

Los griegos nunca mueren - Ένα ιστολόγιο

Luna en Granada

Παρουσιάζουμε ένα ποίημα από έναν νεαρό Ισπανό ποιητή με πάθος για την Ελλάδα. Είναι από το ιστολόγιό του Los griegos nunca mueren. Τα λόγια του τα λένε όλα.
Το ποίημα και η φωτογραφία που το συνοδεύει μπορείτε να τα βρείτε στο πολύ ωραίο ιστολόγιό του στη διεύθυνση http://corazon-griego.blogspot.com/

PALABRAS

Fue la primera palabra:
Kalinijta, mi locura.
Las aprendía contigo,
poco a poco y una a una,
con la ilusión de los niños
y el valor de que eran tuyas.

“S’agapo” puso en mis ojos
un río que arrastró dudas
dejándolos tan brillantes
que aún hoy tu imagen perdura.

Y en la cresta de esa ola
que nos llevó entre su espuma
tu “cardia” me fue ganando
-de testigo está la luna-
los deseos de vivir
sin tu voz y tu ternura.

Se acabaron las lecciones.
La voz griega quedó muda.
Pero no puedo evitar
que en esta noche de bruma
la flecha de Eros me duela
viendo tus manos desnudas
y un “s’agapo agapi mu”
de mi cicatriz supura.

56o φεστιβάλ κλασικού θεάτρου στη Μέριδα

****Η παρουσίαση του φεστιβάλ από τον διευθυντή του Francisco Suárez, ο οποίος τονίζει τη σημασία του να αντλήσει ο άνθρωπος από το "φρέαρ του ζώντος και ατελεύτητου ύδατος, όπως είναι τα κείμενα των αρχαίων Ελλήνων ποιητών", βρίσκοντας σ' αυτά μια όαση μέσα στην ερημιά και την ξηρασία των καιρών μας:

Si el año pasado para celebrar la quincuagésimo quinta edición del Festival de Mérida se encendieron miles de llamas como símbolo de la luz que nos regaló Prometeo a los mortales, este año será el agua la metáfora primordial que nos conduzca, desde el desierto en que estamos, a encontrar en ese pozo de agua viva e inacabable como son los textos de los antiguos poetas griegos, el oasis deseado para calmar la sed en estos tiempos de sequía.

Eurípides, Homero, Esquilo, Aristófanes, Albert Camus, Pérez Galdós, Francisco Nieva y Molière serán los que nos indiquen el camino a seguir y los que nos desvelen en esta dura travesía, la razón de tal condena.

Cuenta Hesíodo que el agua como fuente de la vida es sagrada, y que el hombre jamás debe mancillarla. Esta norma primitiva, figura esencial de las normas civiles que los hombres tienen que respetar puede aplicarse hoy en día. Considera el poeta griego que en ese elemento común a todos es donde los hombres deben conciliar sus intereses y ponerse de acuerdo para no ser castigados.

Para estos malos tiempos, donde se han roto las normas civiles más elementales, donde la desmesura y la codicia financiera campean sin consideración alguna, donde la insolidaridad es un agravio manifiesto y donde el agua revuelta es ganancia de especuladores, estos sabios, en el Festival de Mérida y en su quincuagésimo sexta edición, nos enseñarán de nuevo a ser prudentes en todo y nos ayudarán con el arte del teatro a que esas normas civiles no vuelvan, otra vez, a ser pisoteadas. Valgan algunos ejemplos: Eurípides promueve trágicamente el consenso de las leyes en su magnífica Medea; en la Ilíada, Homero provoca con su violenta epopeya, la paz; Esquilo en su primigenio Prometeo aboga por su defensa; Aristófanes satiriza en Lisístrata la corrupción de la norma; Camus en su soliviantado Calígula levanta su voz para proclamar un orden en medio de tanta y perversa convulsión, y tanto Galdós-Nieva como Molière, denuncian, uno desde el melodrama y el otro desde la comedia, los excesos de dicha norma.

Sin embargo, sabemos que lo que embellece al desierto es que en alguna parte esconde un pozo de agua y que más allá de la arena se encuentra el mar.

Η επίσημη σελίδα του φεστιβάλ: http://www.festivaldemerida.es/index-ALTERNATIVA.html

Περί κινεζικών και ισπανικών - Ένα μικρό σχόλιο

Διαβάζουμε τελευταία στον τύπο (έντυπο και ηλεκτρονικό) ότι τα ισπανικά είναι πλέον η πρώτη σε προτίμηση ξένη γλώσσα από τους Έλληνες. Συγκεκριμένα σε ένα άρθρο της η εφημερίδα ΤΟ ΒΗΜΑ, το οποίο αναδημοσιεύει το ispania.gr, αναφέρει τα εξής:

Η γλώσσα που κατέχει τα πρωτεία στις προτιμήσεις των Ελλήνων είναι αναμφισβήτητα τα ισπανικά, η δεύτερη «ισχυρότερη» σε αριθμό ομιλητών διεθνώς. Σύμφωνα μάλιστα με τα στατιστικά στοιχεία του Διδασκαλείου Ξένων Γλωσσών του Πανεπιστημίου Αθηνών, οι εγγραφές στις τάξεις των ισπανικών έχουν ξεπεράσει την τελευταία πενταετία ακόμη και αυτές των αγγλικών! «Τα ισπανικά είναι μια γλώσσα με μεγάλη δυναμική καθώς ομιλείται στο σύνολο σχεδόν των χωρών της Νότιας Αμερικής, ενώ αποτελεί τη βασική ξένη γλώσσα που διδάσκεται στις ΗΠΑ. Τα τελευταία χρόνια η μανία των ισπανικών έχει φθάσει και στη χώρα μας, ιδίως από φοιτητές που ήδη έχουν ένα ικανοποιητικό επίπεδο αγγλικών και θέλουν να επεκταθούν σε μια δεύτερη ξένη γλώσσα» εξηγεί ο κ. Δημήτρης Ραμαντζάς, διευθύνων σύμβουλος του ομίλου διδασκαλίας ξένων γλωσσών «So Εasy».

Πολύ σωστά. Τα ισπανικά είναι αυτή τη στιγμή επίσημα η 2η σε αριθμό φυσικών ομιλητών γλώσσα παγκοσμίως, μπροστά και από τα αγγλικά! Επίσης, να συμπληρώσουμε, είναι σχετικά ευκολότερη για έναν Έλληνα από τα Γαλλικά ή τα Γερμανικά ή και οποιαδήποτε άλλη γλώσσα. Ο λόγος είναι ότι είναι γλώσσα λατινογενής, και μάλιστα εκείνη με την πιο ξεκάθαρη φωνητική. Όταν ξέρεις λίγα ισπανικά και ακούς να τα μιλούν ξεχωρίζεις εύκολα τις λέξεις (ανάλογα και με τον ομιλητή βέβαια). Αυτό δεν συμβαίνει με τα Γαλλικά η τα Γερμανικά (εξαιρετικές γλώσσες, πολύ καλλιεργημένες λογοτεχνικά, χρήσιμες αν θέλετε, αλλά όχι περισσότερο χρήσιμες από τα ισπανικά, και σίγουρα δυσκολότερες από κάθε άποψη).

Η ένστασή μας στο παραπάνω άρθρο είναι εκεί που γίνεται λόγος για τα κινεζικά. Όλοι ξέρουμε ότι είναι η πρώτη γλώσσα παγκοσμίως σε αριθμό φυσικών ομιλητών. Αρχαία γλώσσα, με τεράστια λογοτεχνική παράδοση κι αυτή. Μαθαίνεται όμως εύκολα; Η απάντησή μας είναι ένα εμφατικό όχι! Και θα εξηγήσουμε γιατί.
Στο παραπάνω άρθρο υπάρχει ένα σημείο στο οποίο ο κύριος που μαθαίνει κινεζικά λέει:
«Αναγκάστηκα να μάθω να σκέφτομαι και να επικοινωνώ από το μηδέν. Τα κινεζικά δεν έχουν γραμματική, ρήματα ή ουσιαστικά, μόνο ιδέες που παρατίθενται σε μία πρόταση μέσω των ιδεογραμμάτων».
Τίποτα δεν θα μπορούσε να είναι πιο λανθασμένο στην παραπάνω συλλογιστική, τίποτα περισσότερο αντιεπιστημονικό. Όλες ανεξαιρέτως οι γλώσσες του κόσμου έχουν γραμματική, σίγουρα και η κινεζική, η οποία δεν έχει απλώς γραμματική, έχει πολλή γραμματική.
Όχι μόνο δεν έχει έλλειψη ρημάτων και ουσιαστικών η κινεζική, αλλά κάθε κινεζική γραμματική που σέβεται τον εαυτό της χωρίζει την ύλη σε τρία τμήματα: 1) φωνολογία και φωνητική 2) ουσιαστικό 3) ρήμα. Με άλλα λόγια, ξεκινάει από τις ΟΦ (Ονοματικές Φράσεις) και καταλήγει στις ΡΦ (δηλαδή στις Ρηματικές Φράσεις). Εκεί μέσα έχεις να κάνεις όχι με 300 η 1000 ιδεογράμματα μόνο αλλά τουλάχιστον με 2000 ιδεογράμματα, που το καθένα αντιπροσωπεύει ένα μονοσύλλαβο μόρφημα, ελεύθερο ή εξαρτημένο από άλλα μορφήματα, και χρειάζεσαι αυτά τα 2000 ιδεογράμματα για να διαβάσεις την εφημερίδα σου. Για να διαβάσεις όμως λογοτεχνία χρειάζεσαι πολύ περισσότερα. Για να σπουδάσεις, δυο ή τρεις φορές τόσα. Ξαναρωτάω λοιπόν: Μπορεί αυτή τη γλώσσα να την μάθει κανείς καλά; Με πόσο κόπο και σε πόσο χρόνο;

Οπότε γυρίζουμε και πάλι στα ισπανικά, την καλύτερη γλώσσα από πολλές απόψεις, που το αισθητήριο του Έλληνα την έχει φέρει στην πρώτη θέση. Γιατί λοιπόν μαθαίνουμε ισπανικά; 1) Γιατί τη μιλούν 329 εκατομμύρια άνθρωποι ως μητρική γλώσσα σε 21 χώρες του πλανήτη. 2) Γιατί πλησιάζει φωνητικά πολύ τη δική μας. 3) Είναι γλώσσα χώρας της Ε.Ε. και μάλιστα από τις πιο όμορφες χώρες της, που πολλοί από μας έχουν πάει ή έχουν σκοπό να πάνε. 4) Γιατί σε δύο τεράστιες μη ισπανόφωνες χώρες, τις Ηνωμένες Πολιτείες και την Βραζιλία, είναι η 2η γλώσσα. Αυτό ανεβάζει πολύ τον αριθμό των ομιλητών της. Είναι πλέον απέραντες οι περιοχές όπου μπορείς να συνεννοηθείς μόνο με τα ισπανικά. 5) Είναι η γλώσσα του Θερβάντες, του Λόρκα, του Μπόρχες, του Κεβέδο, και άλλων μεγάλων της λογοτεχνίας.

Ισπανικά λοιπόν. Μια γλώσσα με κολοσσιαία λογοτεχνική παράδοση, μια γλώσσα ώριμη από κάθε άποψη, που ήρθε πια η ώρα της να μπει σε όλες τις βαθμίδες της ελληνικής παιδείας. Ο αγώνας μας πρέπει να είναι καλός, τίμιος, αλλά και ολομέτωπος. Τα ισπανικά πρέπει να βρουν τη θέση που τους αξίζει. Την έχουν ήδη βρει μέσω της ιδιωτικής πρωτοβουλίας. Ας μπουν λοιπόν -καιρός είναι- και στο δημοτικό. Έχουμε καθηγητές, να μην ανησυχεί το κράτος, ούτε τα σχολεία. Και μάλιστα καθηγητές πολύ καλά καταρτισμένους. Ανοιχτούς ορίζοντες θέλουν τα παιδιά μας.

****Για στοιχεία σχετικά με τη θέση των ισπανικών μπορείτε να δείτε στην παρακάτω ανάρτηση αυτού του ιστολογίου: http://galeria-hispanica.blogspot.com/2010/06/2.html

Διάλεξη με θέμα την αραβική ποίηση

Το Τμήμα Τουρκικών Σπουδών και Σύγχρονων Ασιατικών Σπουδών
και η
Ελληνική Επιστημονική Εταιρεία Σπουδών Μέσης Ανατολής
Σας προσκαλούν στη διάλεξη με θέμα

Άμπουλ-κάσεμ Σάμπι (1909-1934), Άραβας ποιητής της ουτοπίας

Ομιλητής: Mohamed Hassen Zouzi-Chebbi
καθηγητής φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο Paris VIII, ποιητής

την Τρίτη 13 Ιουλίου 2010, ώρα 7.00 μμ
στο Τμήμα Τουρκικών Σπουδών, οδός Καπλανών 6
(μεταξύ οδών Σίνα και Μασσαλίας, Σόλωνος και Σκουφά, μετρό Πανεπιστήμιο)

Το σκακιστικό βιβλίο του Αλφόνσου του 10ου

Ο βασιλιάς της Καστίλης και της Λεόν Αλφόνσος ο 10ος, επονομαζόμενος «Σοφός» (Alfonso X el Sabio, 1221-1284), υπήρξε μια μεγάλη μορφή στην ιστορία της Ισπανίας. Ήταν ένας άνθρωπος αφιερωμένος στα γράμματα και τις τέχνες. Εξέδωσε βιβλία για την αστρονομία, τη νομική, την ιστορία, και ήταν αυτός που έδωσε κύρος στην ισπανική γλώσσα, μια και πριν από την εποχή του όλα τα επίσημα έγγραφα γράφονταν ακόμη στα λατινικά.

Αλλά όσον αφορά το σκάκι, κι εκεί δεν έμεινε άπραγος. Ένα από τα έργα του ήταν το πρώτο ουσιαστικά βιβλίο στην Ευρώπη που πραγματευόταν το σκάκι ( Libros de acedrex e dados e tablas). Πρόκειται για χειρόγραφο του 1283, που αποτελείται από 98 φύλλα, με εκπληκτικές μινιατούρες και πλούσιο περιεχόμενο, στο οποίο περιλαμβάνεται τόσο το αραβικό σκάκι ( που είναι πρόδρομος του σημερινού) όσο και το σκάκι όπως παιζόταν τότε στην Ευρώπη. Ιδιαίτερα κεφάλαια είναι αφιερωμένα σε μορφές σκακιού που παίζονταν με διαφορετικές σκακιέρες και κομμάτια, καθώς και σε άλλα παιχνίδια. Το βιβλίο αυτό είναι μια πολύτιμη ιστορική πηγή για τους μελετητές.

Η παλιά Βαρκελώνη

Στην ιστοσελίδα http://www.fotosdebarcelona.com/ υπάρχουν διάφορες πολύ ωραίες παλιές φωτογραφίες της Βαρκελώνης σε σύγκριση με αντίστοιχες σημερινές. Αξίζει τον κόπο να το δει κανείς.

Πάντα θα υπάρχει ποίηση!

Rima IV

No digáis que agotado su tesoro,
De asuntos falta, enmudeció la lira:
Podrá no haber poetas; pero siempre
Habrá poesía.

Mientras las ondas de la luz al beso
Palpiten encendidas;
Mientras el sol las desgarradas nubes
De fuego y oro vista;

Mientras el aire en su regazo lleve
Perfumes y armonías,
Mientras haya en el mundo primavera,
¡Habrá poesía!

Mientras la ciencia a descubrir no alcance
Las fuentes de la vida,
Y en el mar o en el cielo haya un abismo
Que al cálculo resista;

Mientras la humanidad siempre avanzando
No sepa a dó camina;
Mientras haya un misterio para el hombre,
¡Habrá poesía!

Mientras sintamos que se alegra el alma
Sin que los labios rían;
Mientras se llora sin que el llanto acuda
A nublar la pupila;

Mientras el corazón y la cabeza
Batallando prosigan;
Mientras haya esperanzas y recuerdos,
¡Habrá poesía!

Mientras haya unos ojos que reflejen
Los ojos que los miran;
Mientras responda el labio suspirando
Al labio que suspira;

Mientras sentirse puedan en un beso
Dos almas confundidas;
Mientras exista una mujer hermosa,
¡Habrá poesía!

Gustavo Adolfo Bécquer (1836-1870)

Quizás quizás quizás

Το πασίγνωστο μουσικό γκρουπ Los Panchos δημιουργήθηκε στη Νέα Υόρκη το 1944 από τους Μεξικανούς Alfredo Bojalil Gil (1915-1999) και José de Jesús Navarro Moreno, με το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο "Chucho Navarro" (1913-1993), και τον Πορτορικανό Herminio Avilés Negrón, πιο γνωστό ως Hernando Avilés (1914-1986) και συνέχισε την καλλιτεχνική του σταδιοδρομία ως το 1993 με τον θάνατο του Navarro, με την προσθήκη, κατά καιρούς, και άλλων μουσικών.
Το τραγούδι Quizás quizás quizás γράφτηκε το 1947 από τον Κουβανό συνθέτη λαϊκής μουσικής Osvaldo Farrés.

Siempre que te pregunto
Que, cuándo, cómo y dónde
Tú siempre me respondes
Quizás, quizás, quizás.

Y así pasan los días
Y yo, desesperando
Y tú, tú contestando
Quizás, quizás, quizás.

Estás perdiendo el tiempo
Pensando, pensando
Por lo que más tú quieras
¿Hasta cuándo? ¿Hasta cuándo?

Y así pasan los días
Y yo, desesperando
Y tú, tú contestando
Quizás, quizás, quizás.

http://es.wikipedia.org/wiki/Los_Panchos

Miguel Hernández - "Canción última"

Εκατό χρόνια συμπληρώνονται φέτος από τη γέννηση του μεγάλου Ισπανού ποιητή Μιγκέλ Ερνάντεθ (Miguel Hernández, 1910-1942). Ένα ποίημά του ερμηνευμένο από τον Ζουάν Μανουέλ Σερράτ:



Última canción

Pintada, no vacía:
pintada está mi casa
del color de las grandes
pasiones y desgracias.

Regresará del llanto
adonde fue llevada
con su desierta mesa,
con su ruinosa cama.

Florecerán los besos
sobre las almohadas.

Y en torno de los cuerpos
elevará la sábana
su intensa enredadera
nocturna, perfumada.

El odio se amortigua
detrás de la ventana.
Será la garra suave.
Dejadme la esperanza.

(Από τη συλλογή Vientos del pueblo)

Ισπανική ομάδα χορού στο 8ο Φεστιβάλ Χορού της Αθήνας

Από παράσταση της ομάδας Gelabert Azzopardi στο Εδιμβούργο το 2009

Θεατρική παράσταση
Η Πρεσβεία της Ισπανίας, το Ινστιτούτο Θερβάντες της Αθήνας και το 8ο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού που θα γίνει στον προαύλιο χώρο της «Τεχνόπολις» του Δήμου Αθηναίων (Πειραιώς 100, Γκάζι) μεταξύ 1-18 Ιουλίου, θα παρουσιάσει για πρώτη φορά στην Ελλάδα την ισπανική ομάδα χορού Gelabert Azzopardi στις 8 και 9 Ιουλίου με τις χορογραφίες “Sense fi” και “Conquassabit”.

Πληροφορίες: Ινστιτούτο Θερβάντες
Περισσότερα: ispania.gr

Μια ματιά στα διπλώματα Ισπανικών

Μια πρώτη ματιά στα διπλώματα Ισπανικών που υπάρχουν σήμερα. Σύμφωνα με το Κοινό Ευρωπαϊκό Πλαίσιο Αναφοράς για τις γλώσσες του Συμβουλίου της Ευρώπης, υπάρχουν 6 επίπεδα: Α1-Α2, Β1-Β2, Γ1-Γ2, που αντιστοιχούν από το επίπεδο του αρχαρίου έως το επίπεδο της άριστης γνώσης της γλώσσας.

Θα επανέλθουμε στο μέλλον με πιο λεπτομερείς αναρτήσεις. Προς το παρόν δίνουμε σχετικές συνδέσεις:

Διπλώματα DELE Ινστιτούτου Θερβάντες (όλα τα επίπεδα)
-Δομή και περιεχόμενο
-Μοντέλο εξέτασης επιπέδου Α1
-Μοντέλο εξέτασης επιπέδου Α2

Κρατικό Πιστοποιητικό Γλωσσομάθειας (προς το παρόν στα επίπεδα Β2 και Γ1)
-Προδιαγραφές εξετάσεων και δείγματα εξετάσεων Β2 και Γ1